Στο ποδόσφαιρο, ειδικά στη χώρα μας, η απόσταση από την απόλυτη αμφισβήτηση στην αποθέωση είναι πολύ μικρή. Ο Τζαμέλ Αμπντούν την διήνυσε σε διάστημα μόλις λίγων εβδομάδων, παίζοντας σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, όπου τα πάντα μεγεθύνονται υπερβολικά από τον κόσμο και τον Τύπο.
Τα Χριστούγεννα ο Αλγερινός μεσοεπιθετικός ήταν υπ’ ατμόν, με την κριτική να σφίγγει σαν μέγγενη γύρω του, καθώς δεν είχε πείσει με τις εμφανίσεις του ούτε τον Βαλβέρδε ούτε και το απαιτητικό κοινό της ομάδας ότι αξίζει να παίζει σε αυτήν.
Η αμφισβήτηση προς το πρόσωπό του δεν τον πτόησε. Δεν το έβαλε κάτω, επέμεινε, δούλεψε και δικαιώθηκε. Το ταλέντο δεν του έλειπε, απλώς έπρεπε να το καταθέσει στο γήπεδο, μαζί με την ψυχή του. Κι έτσι έγινε. Από το παιχνίδι με την Ξάνθη στις 22 Ιανουαρίου, όταν η ομάδα του έμενε πέντε βαθμούς πίσω από τον Παναθηναϊκό, ο Αμπντούν έγινε… άλλος παίκτης. Πραγματοποιώντας εντυπωσιακές εμφανίσεις, έγινε η σημαία της αντεπίθεσης του Ολυμπιακού των επτά σερί νικών. Συνέβαλε καθοριστικά στις πολύ σημαντικές εκτός έδρας επιτυχίες των «ερυθρολεύκων» σε Τούμπα και Ηράκλειο, όντας ο πολυτιμότερος παίκτης της ομάδας.
Κερασάκι στην τούρτα της αγωνιστικής του μεταμόρφωσης, το πανέμορφο γκολ που πέτυχε την Κυριακή στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό. Τέρμα που παρότι δεν θα μετρήσει στη στατιστική (λόγω διακοπής το παιχνίδι θα κατακυρωθεί στους Πειραιώτες στα χαρτιά με 0-3), σημαίνει πολλά για τον ίδιο, καθώς με αυτόν τον τρόπο έβαλε τη δική του σφραγίδα στον φετινό τίτλο του πρωταθλήματος, δικαίωση της επιμονής και της προσπάθειας που κατέβαλε τον τελευταίο καιρό.
«Δεν έχει σημασία πού βάζεις τα γκολ, στην Τούμπα, στο ΟΑΚΑ ή στο Καραϊσκάκη. Σημασία έχει να παίρνει τις νίκες ο Ολυμπιακός. Πάνω απ’ όλα είναι η ομάδα. Χωρίς την καλή δουλειά των συμπαικτών μου, δεν θα φαινόμουν τόσο ούτε εγώ», έλεγε ο ίδιος μετά το… άδοξο τέλος του ντέρμπι, αφιερώνοντας το γκολ που σημείωσε στη γυναίκα και στο παιδί του.
Με την εκπληκτική του απόδοση τον τελευταίο ενάμιση μήνα, ο 26χρονος χαφ απέδειξε ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος της «ερυθρόλευκης» φανέλας και να κάνει τη διαφορά, «υποχρεώνοντας» τον κόσμο του Ολυμπιακού (που τον είχε πάρει εξ’ αρχής με στραβό μάτι) να τον χειροκροτήσει.
Ο ίδιος γνωρίζει ότι έχει πολλά ακόμα να προσφέρει και ελπίζει αυτό να είναι μόνο το ξεκίνημα μιας μεγάλης καριέρας στην ομάδα του Πειραιά. «Περνάω θαυμάσια εδώ με την οικογένειά μου και αυτό βγαίνει μέσα στο γήπεδο. Ελπίζω να παραμείνω για αρκετά χρόνια μέλος αυτού του συλλόγου», είχε πει πρόσφατα σε συνέντευξή του.
Στον απόηχο του ντέρμπι και των διθυραμβικών σχολίων του Τύπου, το Cobrasports.gr σας παρουσιάσει την καριέρα του Αλγερινού άσου και την πορεία του από τον παριζιάνικο Νότο μέχρι το λιμάνι του Πειραιά.
Ξεκίνημα αλά γαλλικά
Γεννήθηκε στο προάστιο Μοντρούιγ ανατολικά του Παρισίου, την ημέρα των ερωτευμένων, στις 14 Φεβρουαρίου 1986. Οι γονείς του προέρχονται από την επαρχία Πετί Καμπιλί της Αλγερίας και μετανάστευσαν στη Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Σε ηλικία 16 ετών, ο πατέρας του τον πήγε να δοκιμαστεί στην Παρί Σεν Ζερμέν. Ο προπονητής της ομάδας των εφήβων είδε ότι ο μικρός είχε ταλέντο και δέχτηκε να τον εντάξει στις ακαδημίες. Ωστόσο, στο τέλος της σεζόν δεν κρίθηκε ικανός να συνεχίσει και τον αποδέσμευσαν.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, για την περίπτωση του ενδιαφέρθηκε η Αζαξιό και το φλερτ έγινε γρήγορα γάμος. Στην ομάδα της Κορσικής υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο και αγωνίστηκε για τρεις σεζόν, με ελάχιστες όμως συμμετοχές. Η μοίρα το έφερε έτσι ώστε όχι μόνο να κάνει ντεμπούτο εναντίον της Παρί Σεν Ζερμέν (20/3/2003) αλλά και να σκοράρει το πρώτο του γκολ απέναντι στην πρώην ομάδα του (στην εκτός έδρας νίκη της Αζαξιό στις 6/5/2006).
Το αγγλικό φιάσκο και το άνοιγμα των φτερών
Τον Ιανουάριο του 2007 δόθηκε δανεικός για έξι μήνες στην Μάντσεστερ Σίτι, με την οποία έπαιξε σε μόλις ένα παιχνίδι, για το Κύπελλο Αγγλίας. Επιστρέφοντας από την Αγγλία με τις αποσκευές του άδειες από εμπειρίες και συγκλονιστικά επιτεύγματα, μετακόμισε (πάλι ως δανεικός) στον γαλλικό βορρά, αυτή τη φορά για την Σεντάν (Β’ κατηγορία). Εκεί ξεκίνησε να αποκτά ουσιαστικές αγωνιστικές εμπειρίες, στην πιο γεμάτη σεζόν της καριέρας του (33 ματς, 5 γκολ).
Η Σεντάν έχασε εκείνη τη σεζόν στις λεπτομέρειες την άνοδο στην Α’ κατηγορία. Ο δανεισμός του Αμπντούν έληγε και την υπογραφή του τελικά απέσπασε η Ναντ (αγόρασε και τα δικαιώματά του από την Αζαξιό), που είχε εξασφαλίσει ως 2η την άνοδο, δίνοντας στον παίκτη την ευκαιρία να αγωνιστεί ξανά στα «μεγάλα σαλόνια» του γαλλικού ποδοσφαίρου.
Με τα «Καναρίνια» είχε αξιοπρόσεκτη παρουσία τις δύο επόμενες σεζόν (2008-2009, 2009-2010), όμως η προοπτική να μείνει για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν στην Β’ κατηγορία δεν τον ενθουσίαζε.
Καβάλα και… φύγαμε για Ολυμπιακό
Και κάπου εκεί μπήκε στη ζωή του η Ελλάδα. Η πρόταση της Καβάλας του ήρθε κουτί τη δεδομένη χρονική στιγμή της καριέρας του και στις 24 Αυγούστου 2010 υπέγραφε τριετές συμβόλαιο με την ομάδα της… οικογένειας Ψωμιάδη. Πολυτιμότερος παίκτης της σεζόν χωρίς αμφιβολία για τους «Αργοναύτες», έκανε καταπληκτική σεζόν (28 συμμετοχές, 3 γκολ, πρώτος στις ασίστ στη Superleague με 8 σε 26 αγώνες, ψηφίστηκε ως ο 2ος καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος πίσω από τον Αριέλ Ιμπαγάσα), τραβώντας με τις εμφανίσεις του την προσοχή του πρωταθλητή Ολυμπιακού και όχι μόνο.
Τα προβλήματα της Καβάλας με την εμπλοκή της διοίκησής της σε κύκλωμα στοιχηματισμού και στημένων αγώνων «βόλεψαν» την πειραιώτικη ομάδα, καθώς οι «κυανόλευκοι» υποβιβάστηκαν στο περιφερειακό πρωτάθλημα και ο παίκτης έμεινε ελεύθερος.
Ο Αμπντούν αποτέλεσε την 10η μεταγραφή της διοίκησης Μαρινάκη για τη σεζόν 2011-2012 (υπέγραψε τριετές συμβόλαιο συνεργασίας και ανακοινώθηκε στις 31 Αυγούστου 2011) και προοριζόταν αρχικά σαν εναλλακτική λύση για την αριστερή πλευρά, πίσω από τον Άλμπερτ Ριέρα!
«Διπλός πράκτορας»
Η διεθνής καριέρα του Αμπντούν μοιράζεται σε δύο χώρες, την Γαλλία και την Αλγερία. Το 2003 κλήθηκε στην U-18 εθνική ομάδα της Γαλλίας (4 συμμετοχές) και στη συνέχεια στην U-19, με την οποία συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2005 (το κατέκτησαν οι «Πετεινοί»), έχοντας 13 συμμετοχές και 2 γκολ. Το καλοκαίρι του 2007 έλαβε μέρος στο τουρνουά της Τουλόν με την εθνική κάτω των 20 ετών, πραγματοποιώντας καλές εμφανίσεις.
Έχοντας τη διπλή υπηκοότητα, το 2009 βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα «Γαλλία ή Αλγερία». Με το σκεπτικό ότι θα είχε περισσότερες ευκαιρίες να αγωνιστεί σε διεθνές επίπεδο, επέλεξε την πατρίδα των γονιών του. Στις 15 Σεπτεμβρίου 2009 συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στην αποστολή της εθνικής ανδρών της Αλγερίας για τον προκριματικό ενάντια στην Ρουάντα.
Το ντεμπούτο του έγινε τέσσερις μήνες αργότερα, στις 18 Ιανουαρίου 2010, όταν πέρασε ως αλλαγή στο 88ο λεπτό στον αγώνα με την Αγκόλα για το Copa Africa. Έζησε από… μέσα το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, όπου αγωνίστηκε για 16 λεπτά ως αλλαγή, στον αγώνα με την Αγγλία. Με τις «Αλεπούδες της Ερήμου» μετρά συνολικά 11 συμμετοχές.
Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΟΜΑΔΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΚΟΛ
2004-2005 Αζαξιό Α’ 2 0
2005-2006 Αζαξιό Α’ 6 2
2006-2007 Αζαξιό Β’ 2 0
2006-2007 Μάντσεστερ Σίτι Α’ 1 0
2007-2008 Σεντάν Β’ 33 5
2008-2009 Ναντ Α’ 22 1
2009-2010 Ναντ Β’ 27 2
2010-2011 Ναντ Β’ 1 0
2010-2011 Καβάλα Α’ 26 3
2011-2012 Ολυμπιακός Α’ 14 1
TRIVIA
Στο φετινό πρωτάθλημα μετρά 18 συμμετοχές (15 στη βασική ενδεκάδα), 5 ασίστ, 27 κλεψίματα και 1 γκολ (με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα).
Έχει ύψος 1.80 μ. Στον Ολυμπιακό, όπως και πέρσι στην Καβάλα, φοράει τη φανέλα με το νούμερο 93.
Το συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό λήγει στις 30 Ιουνίου 2014.
Κατά δήλωσή του, χρωστάει σε μεγάλο βαθμό την… αναγέννησή του από τον Ιανουάριο και μετά στον Βαλβέρδε («μου έδινε χρόνο συμμετοχής ακόμα κι όταν δεν ήμουν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση»), στον γυμναστή Ποθάνκο και στους Μοδέστο, Τζεμπούρ και Σάββα Θεοδωρίδη («ήταν δίπλα μου και με στήριξαν πολύ»).
