ΓΛΥΝΙΑΔΑΚΗΣ: ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙΣ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙΣ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΜΑΤΣ

Υπάρχουν αυτοί που αρέσκονται στα λόγια κι αυτοί που έχουν μάθει να δαγκώνουν τη γλώσσα τους και τα λαρύγγια των αντιπάλων. Ένας από αυτούς είναι και ο Αντρέας Γλυνιαδάκης, ο πιο υποτιμημένος και παρεξηγημένος, ίσως, ψηλός του ελληνικού μπάσκετ, που έχει γνωρίζει την αμφισβήτηση του κόσμου, που έχει εξοικειωθεί με την ιδέα του ρολίστα, αλλά κάθε φορά που πατάει στο παρκέ, γίνεται πρωταγωνιστής...

Έτσι έκανε και στη Νέα Σμύρνη, όπου στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με 6/6 επιθέσεις, με τις περισσότερες να καταλήγουν στα καλάθια από τα χέρια του Γλυνιαδάκη.

Τα ονόματα των υποψήφιων να αντικαταστήσουν τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, γεμίζουν ατελείωτες σελίδες σε όλα τα ΜΜΕ και ο Γλυνιαδάκης, θα περιμένεις την επόμενη ευκαιρία για να αποδείξει ότι κάτι ξέρει από μπάσκετ...

«Ωραία, κι εγώ τι να κάνω;» αναρωτήθηκε χαμογελώντας έξω από το κλειστό της Νέας Σμύρνης και αφού, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, είχε ερωτηθεί σχετικά με το κίνητρο που του δημιουργεί η μεταγραφολογία, τη στιγμή που ο Βαγγέλης Αγγέλου χαμογελαστός και ήρεμος στο βάθος της αίθουσας μονολογούσε.... «Αφήστε το παιδί μωρέ τώρα... Μην το μπερδεύετε».

Κι όταν απάντησε χωρίς ουσιαστικά να ...απαντήσει με ένα: "θα δούμε...", ο Αγγέλου χαμογέλασε, λέγοντας... «Ετσι μπράβο Αντρέα... Μπράβο... Θα δούμε! Αυτή είναι η απάντηση».

«Πραγματικά δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό. Προσπαθώ να είμαι καλύτερος σε κάθε ματς και σε κάθε προπόνηση. Κάτι περισσότερο δεν έχω δυνατότητα να κάνω» πρόσθεσε...

«Δεν μπορεί κανείς να απαντάει και να σκέφτεται διαρκώς τι γράφεται και τι λέγεται.... Ωστόσο, απαντήσεις πρέπει να δίνεις συνέχεια και κάθε μέρα. Στην προπόνηση... Να κερδίσεις χρόνο συμμετοχής και να αρπάζεις τις ευκαιρίες που σου δίνονται από τα μαλλιά και να αποδεικνύεις ότι αξίζεις να παίξεις και στο επόμενο ματς. Αυτό συμβαίνει παντού, αυτό συμβαίνει και στον Ολυμπιακό».

Από τότε που προσπάθησε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, να παίξει στο ΝΒΑ, χωρίς να έχει την παραμικρή βοήθεια, παρά μόνο των μάνατζέρ του, ο Γλυνιαδάκης ήταν μετριοπαθής. Σταρ δεν έγινε ποτέ, αλλά στο τέλος τα κατάφερε, με τους 13 αγώνες που έπαιξε, με τη φανέλα των Σιάτλ Σούπερσόνικς να είναι πάντα το προσωπικό παράσημό του.

Ακόμα και αν δεν έγινε ποτέ παίκτης πρώτης γραμμής, του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια...

«Η ομάδα βρίσκεται σε μία κατάσταση, όπου όλοι πρέπει να παίζουν καλύτερα. Κι εγώ το ίδιο. Να βοηθάω περισσότερο, να παίζω καλύτερα. Σε κάποια ματς βγαίνει, σε κάποια άλλα ματς όχι... . Κόντρα στον Πανιώνιο μου βγήκε. Και δεν είναι μόνο το σκοράρισμα, είναι η δημιουργία από το λόου ποστ, καθώς έτσι έχουμε μάθει να παίζουμε όλη τη χρονιά, με δημιουργία από το λόου ποστ. Θετικό ήταν ότι πήραμε τη νίκη και προχωράμε».

Η νοοτροπία με την οποία έχει εμποτίσει την προσπάθεια που έχει κάνει, περιστοιχίζεται από μία κουβέντα, που πολλοί παίκτες λένε, αλλά ελάχιστοι την αντιλαμβάνονται ως τρόπο ζωής...

«Παρεξηγημένος ε; Δεν ξέρω αν είμαι παρεξηγημένος. Αυτό που ξέρω είναι ότι έχω μάθει να παίρνω ό,τι μου δίνουν και να το κάνω μεγαλύτερο. Αυτό έχω μάθει να κάνω. Δεν μπορώ να ελέγξω κανέναν παρά μόνο τον εαυτό μου».

Όσον αφορά τον Πανιώνιο, με μία λέξη που χρησιμοποίησε του περιποίησε τιμή αφενός, αφετέρου όμως, κατέδειξε και το πνεύμα που επικρατούσε στα μυαλά των ερυθρόλευκων πριν τη μάχη της Νέας Σμύρνης...

«Ο Πανιώνιος είναι από τις ομάδες που μπορούν να σε κοντράρουν πια, από τη στιγμή που δεν υπάρχει Μαρούσι και κάποιες άλλες ομάδες... Ποιος να σε κοντράρει πια;. Λίγες είναι ομάδες που το κάνουν αυτό. Κι αυτό ήταν ένα έξτρα κίνητρο για εμάς. Κάναμε μία καλή εμφάνιση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κι αυτό είναι σημαντικό, διότι μέχρι τώρα δεν είχαμε σταθερότητα. Στη Νέα Σμύρνη ήμασταν καλοί για μεγάλη διάρκεια. Παίκτες που δεν έχουν αγωνιστεί μαζί στην ίδια πεντάδα, ή είχαν λιγότερο χρόνο συμμετοχή μέχρι τώρα, βγήκαν έξω και απέδειξαν ότι μπορούν να κερδίσουνε και να παίξουν καλά. Αυτό είναι το κέρδος».

Για να καταλήξει...

«Μπορεί να ήταν μία νίκη προσωπικότητας κι αυτοπεποίθησης. Μπορεί να να ήταν μία νίκη εγωισμού. Δεν ξέρω, δεν έχω ιδέα. Ο,τι κι αν ήταν πάντως, θα φανεί αν έχουμε διάρκεια. Μόνο αν συνεχίσουμε θα έχουμε κερδίσει κάτι. Αλλιώς θα είναι χαμένη εμφάνιση».